Wel en wee van een vegetariër
Die-hard vegetariërs kunnen erover meespreken: geen vlees (en aanverwanten) eten in een wereld die teert op de vleesindustrie is soms een hele opgave. Zeker wanneer je - als sociaal wezen - een uitgebreid netwerk van relaties hebt die je uitnodigen voor etentjes, recepties en noem maar op. De kans dat je ondanks alle 'waarschuwingen' toch nog vlees op je bord krijgt is groot. En zeg maar eens nee...
Vorig jaar deed mijn neefje zijn plechtige communie. Mijn outing als vegetariër lag toen al achter de rug (lang leve kerstfeestjes!), dus in de overtuiging recht in mijn schoenen te staan en vast van plan géén vlees of vis naar binnen te spelen schoof ik bij aan tafel. Jaja, ze hádden aan mij gedacht Speciaal voor mij (wat een eer) bestonden álle gerechten (voorgerecht, soep en hoofdgerecht) uit... vis. Logisch, ik at immers geen vlees. Om familiale redenen (en na een onderzoekende blik van mijn vriendin) heb ik er dan maar van gegeten...
Kerstmis 2005, zelfde mensen, zelfde locatie.
(Weeral) speciaal voor mij was de traditionele kalkoen verpakt in een 'vegetariër-vriendelijk' gerecht: in kleine blokjes gesneden en door de rijst gemengd was het de eenvoud zelve om die stukjes er nadien terug uit te vissen. Schitterend gevonden toch?
Omdat ik niet van plan was nog steeds met de analyse van mijn hoofdschotel bezig te zijn wanneer al de anderen hun dessert reeds op hadden heb ik het me maar laten smaken. Goodwill moet van twee kanten komen (en dankzij het gebruik van kippenbouillon was het kwaad tóch al geschied).
Pensenkermis - the revenge...
Als muzikant, actief in verschillende verenigingen, is dit haast onvermijdelijk. Zowat elke socio-culturele vereniging in Vlaanderen heeft zijn traditionele eet- en restaurantdagen, bdoeld om de immer lege kas te spijzigen.
Dáár heb ik geen problemen mee.
Waarom dit in acht op de tien gevallen om mosselen gaat is mij echter een raadsel, net als de overige twintig procent die gevuld wordt met steak natuur en steak provençale. Gelukkig hou ik nogal van zoetigheid, dus een dubbele portie dessert gaat er meestal wel in (heb ik toch óók gegeten). En nee, het kindermenu is géén optie. Van hamburgers moest ik al niet hebben toen ik nog wel vlees at.
Wie een goed restaurant kent mag het zeggen! Een vegetarisch en verantwoord gerecht bereiden is voor velen blijkbaar moeilijk. Laatst nog een restaurant binnengestapt en gevraagd of ze ook iets zónder vlees of vis op het menu hadden staan. Buiten had ik al gezien dat er een ruime keuze aan salades was, maar voor de zekerheid stelde ik toch maar de vraag. Het antwoord kwam even stamelend als onbeholpen: goh, vegetarisch... Eigenlijk niet echt, hoewel... Nee... .
Niet te geloven! die mensen hadden daar zonder probleem een salade kunnen serveren die ik met veel smaak had opgegeten. Alleen legden ze blijkbaar zelf de link niet met vegetarisme. Dát is nog eens commerce! Mijn vriendin en ik zijn direct terug buitengewandeld...
Vorig jaar deed mijn neefje zijn plechtige communie. Mijn outing als vegetariër lag toen al achter de rug (lang leve kerstfeestjes!), dus in de overtuiging recht in mijn schoenen te staan en vast van plan géén vlees of vis naar binnen te spelen schoof ik bij aan tafel. Jaja, ze hádden aan mij gedacht Speciaal voor mij (wat een eer) bestonden álle gerechten (voorgerecht, soep en hoofdgerecht) uit... vis. Logisch, ik at immers geen vlees. Om familiale redenen (en na een onderzoekende blik van mijn vriendin) heb ik er dan maar van gegeten...
Kerstmis 2005, zelfde mensen, zelfde locatie.
(Weeral) speciaal voor mij was de traditionele kalkoen verpakt in een 'vegetariër-vriendelijk' gerecht: in kleine blokjes gesneden en door de rijst gemengd was het de eenvoud zelve om die stukjes er nadien terug uit te vissen. Schitterend gevonden toch?
Omdat ik niet van plan was nog steeds met de analyse van mijn hoofdschotel bezig te zijn wanneer al de anderen hun dessert reeds op hadden heb ik het me maar laten smaken. Goodwill moet van twee kanten komen (en dankzij het gebruik van kippenbouillon was het kwaad tóch al geschied).
Pensenkermis - the revenge...
Als muzikant, actief in verschillende verenigingen, is dit haast onvermijdelijk. Zowat elke socio-culturele vereniging in Vlaanderen heeft zijn traditionele eet- en restaurantdagen, bdoeld om de immer lege kas te spijzigen.
Dáár heb ik geen problemen mee.
Waarom dit in acht op de tien gevallen om mosselen gaat is mij echter een raadsel, net als de overige twintig procent die gevuld wordt met steak natuur en steak provençale. Gelukkig hou ik nogal van zoetigheid, dus een dubbele portie dessert gaat er meestal wel in (heb ik toch óók gegeten). En nee, het kindermenu is géén optie. Van hamburgers moest ik al niet hebben toen ik nog wel vlees at.
Wie een goed restaurant kent mag het zeggen! Een vegetarisch en verantwoord gerecht bereiden is voor velen blijkbaar moeilijk. Laatst nog een restaurant binnengestapt en gevraagd of ze ook iets zónder vlees of vis op het menu hadden staan. Buiten had ik al gezien dat er een ruime keuze aan salades was, maar voor de zekerheid stelde ik toch maar de vraag. Het antwoord kwam even stamelend als onbeholpen: goh, vegetarisch... Eigenlijk niet echt, hoewel... Nee... .
Niet te geloven! die mensen hadden daar zonder probleem een salade kunnen serveren die ik met veel smaak had opgegeten. Alleen legden ze blijkbaar zelf de link niet met vegetarisme. Dát is nog eens commerce! Mijn vriendin en ik zijn direct terug buitengewandeld...
Zie ook:
posted by Vincent Verhelst @ 11:29 a.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home