Eten als gebed

Vanmorgen ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik wel degelijk bid bij het eten, een vreemde gewwarwording voor iemand die dacht dat dit geleden was van zijn lagere schooltijd. 'Voor spijs en drank etc', om daarna met volle overtuiging je brood tot moes te knijpen en bij een (voor mij) zeldzame warme maaltijd de erwten door de lucht te schieten. 'Wij danken U, o Heer' en dan als de bliksem naar de speelplaats. Klinkt waarschijnlijk bekend in de oren...

Tegenwoordig bid ik dus tijdens het eten, en naar mijn gevoel veel 'intenser' en echter. Zowel de Tien Geboden als het Onze Vader passeren de revue - uiteraard niet exclusief.

Ik eet geen vlees of vis:

• Gij zult niet doden.
• Bemin uw naaste gelijk uzelf.

Ik probeer zo gezond mogelijk te eten (al durf ik - zoals iedereen - wel eens zondigen):

• Mijn leven is een geschenk. Dankbaarheid en zorgzaamheid zijn dan wel op hun plaats.
• Vergeef ons onze zonden...

Voor mij geen genetisch gemanipuleerd voedsel!

• Lang leve de schepping...
• Uw rijk kome (maar dan moeten we wel ons steentje bijdragen).
• Moeten wij voor god spelen?

Als het kan: fair trade!

• Bemin uw naaste gelijk uzelf (en gun hem dezelfde kansen op een menswaardig bestaan).
• Vlucht het stelen en bedriegen.

Best een mooi gebed vind ik, al ben ik niet direct de meest praktiserende christen. Sinds vanmorgen heb ik wel mijn mening over blasfemie moeten herzien: 'Heer, zegen deze hamburger met frietjes en ketchup' is minstens zo erg als 'g*dverdomme'...

Quod erat demonstrandum.