Zo hoort het - deel I

Etiquette... Het woord alleen al doet me huiveren. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen enkele algemene 'afspraken' die ons het leven aangenamer maken. Zeker aan tafel kan dit wel eens van pas komen, al was het maar om de doodeenvoudige reden uw tafelgenoten niet al te veel in discrediet te brengen. Een gezonde portie manieren kan dus geen kwaad.

Waar ik wel moeite mee heb is dat etiquette zowaar tot een abstracte kunstvorm verheven is, los van de wereld en - maar al te vaak - los van het gezonde verstand. Lees en huiver mee met één van de honderden 'tips' (zeg maar 'regels') die ons leven een stukje aangenamer zouden moeten maken. U raadt het waarschijnlijk nooit, maar dit stukje gaat over het eten van... asperges!

Asperges: grote asperges prikt u één na één aan hun onderkant aan een vork, u schuift dan met de linkerhand een tweede vork onder de asperge en u brengt hem zo naar de mond. Korte asperges kunt u met één enkele vork opprikken. Als er bij het gerecht kleine servetjes en een vingerkommetje worden geserveerd, dan wikkelt u met uw rechterhand het uiteinde van elke asperge (kort of lang) in een servetje en eet u de groente uit het vuistje, waarbij u wel een vork in de linkerhand als steun kunt gebruiken.

Ik meen het, dit is Kunst met een hoofdletter. Hier kunnen de schrijvers van handleidingen voor Ikea-meubelen nog iets van leren. Persoonlijk had ik nog niet eens stilgestaan bij het onderscheid tussen korte en lange asperges, laat staan de manier hoe je ze naar binnenwerkt. En nee, ik ga géén extra vork vragen aan de kelner. Als dít etiquette is moeten ze die maar tijdig voorzien...

(Bron: de Anti-TafelBlundersPagina)